مقایسه میزان انطباق صورت مکتوب و ملفوظِ نوشتار در زبان فارسی و انگلیسی

در پژوهش حاضر، سعی بر تعیین میزان تطابق صورت مکتوب و ملفوظ نوشتار، از طریق بررسی تناظر نویسه- واج در زبان فارسی و مقایسة آن با زبان انگلیسی می­ باشد. برای نیل به این هدف، انواع روابط احتمالیِ ممکن میان واج و نویسه در شش گروه متمایز طبقه­ بندی و شماره­ گذاری می­ شوند. سپس، دو کتاب داستان کوتاه فارسی و انگلیسی را برگزیده و 5000 واژه از هر کتاب مورد بررسی قرار گرفته و هر نویسه در تناظر با واج معادلش قرار داده شده و با مقایسه آن­ ها، نوع رابطة نویسه و واج برای هر مورد تعیین می­ گردد. پس از تجزیه و تحلیل دقیق داده­ ها، بسامد و میزان فراوانی هر یک از روابط احتمالی در میان داده­ های زبان فارسی معین شده و با نتایح حاصل از داده­ های انگلیسی مقایسه می­ شوند تا مواردی که موجب عدم انطباق میان صورت مکتوب و ملفوظ نوشتار در زبان فارسی می­ شوند، مشخص شده و بسامد آن­ ها با موارد مشابه در زبان انگلیسی مورد سنجش قرار گیرد. در نهایت مشخص گردید که نارسایی­ هایی که برای نظام نوشتاری فارسی عنوان می­ شود، مختص این خط نیست و در نظام نوشتاری زبان انگلیسی هم موارد مشابهی وجود دارد و به طور کلی نبود رابطة یک به یک بین نویسه و واج در هر دو زبانِ مورد بررسی در میان واج­ های واکه­ ای به مراتب بیش از واج­ های همخوانی مشاهده شد و در هر زبانی این عدم تطابق به نحوی خود را می­ نماید. همچنین، میزان انطباق کامل صورت مکتوب و ملفوظ نوشتار نیز در زبان فارسی حدود یک و نیم برابر بیش از زبان انگلیسی رخ داده بود.